بیابه من نگاه کن

که آسمان پرستاره ام      به من که گاه صاف وگاه به زیرابرپاره ام.     بیا به من نگاه کن     که آب صاف رودخانه ام

    همیشه با شتاب می روم       پرازصدا،پرازترانه ام.     بیابه من نگاه کن       به من که می چکم ازآسمان

                به یادغنچه وجوانه ها       به روی خاک می شوم روان.      

  بیاتوهم پرستاره باش        پرازصدا،پرازترانه باش       ببارمثل من ازآسمان   

      به یادغنچه وجوانه باش.      

بعضى از همینهائى که در استقبالِ امروز بودند خانمهائى
بودند که در عرف

معمولى به آنها میگویند«خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد
میریزد.

حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به

این
جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمانهاست. او یک نقصى

دارد. مگر من نقص
ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقصهاى این حقیر باطن

است؛ نمى‌بینند.

«گفتا شیخا هر آنچه گوئى هستم / آیا تو چنان که مینمائى هستى؟»

 ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص
دارد. با این نگاه و با این روحیه

برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم میکند؛
نهى از منکر  با زبان

خوش، نه با ایجاد
نفرت.

برگرفته از : وبلاگ پایگاه مقاومت بسیج ذوالفقارعلی(ع)رفسنجان

خداحافظ تابستان...!

یادت باشد روز های گرمت به سردی گذشت..!

شهدا.....

                         یادتون بخیر.......