دلم عجیب گرفته…دل‌گیرم از آدمک‌هایی که تنها سایه‌ای هستند از تمام آنی که می‌نمایند دل‌گیرم از نقاب‌هایی که بر چهره می‌کشند دل‌گیر از صورتک‌ها… من نمی‌فهمم.....به خدا که من نمی‌فهمم… نمی‌دانم چرا آدم‌ها تنها برایِ یک تجربه، یک تصور، یک خیال، یک عطش برای سر دادنِ ترانه‌ی تشنگی، وخیالِ خامِ آنچه هیچ‌گاه نیستند، زندگی آدم دیگری را به بازی می‌گیرند؟! به خدا من نمی‌فهمم… نمی‌فهمم چگونه شد که در این عصر آهن و اصطکاک
این‌چنین تصوارت آهنین و قلب‌های سخت و ذهن‌های جامدی شکل گرفت.....این همه آهن، این همه سختی، این همه جهل، این همه صورتک… و این همه من، تنها، خسته، رویارو آی آدم‌ها! آدم‌ها، آدم‌ها، آدمک‌ها…..... آی آدم‌هایی که بی‌چراغ دوست می‌دارید آدم‌هایی که به هوسِ سرک کشیدن به یک دیوارِ کوتاه بی‌نیاز از چهارپایه و نردبان سر خم می‌کنید و آرامشِ آن‌سویِ دیوار را می‌ستانید :
به خدا آن آدمِ ساده که دیوارِ دلش کوتاه است، وسیله‌ی برای ابراز و ارضای عقده‌ها و آرزوهایِ تو نیست!
تو را به خدا، اینقدر سرک نکشید در این عصرِ صورتک‌های دروغین
دنیا بیش از همیشه به سادگیِ ساده‌ها محتاج است
تو را به خدا اینقدر آزارشان ندهید بگذارید سادگیِ دوست‌داشتن‌های بی دلیل
افسانه‌ای در قصه‌های کودکی‌مان نباشد بگذارید که سال‌ها بعد سادگانِ دل‌داده
پاکیِ دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل و عشق‌های جاودانه را تنها در انیمیشنِ سیندرلا جستجو نکنند!
من هنوز، اینجا برای تو از پشت این دیوار سخن می‌گویم از پشتِ دیوارِ خودخواهی و جهل
از این ورِ پرچینِ کوتاهِ دلم از سرزمینِ دوست داشتن‌های بی دلیل
و از قلب همان مهدی که هنوز چشم‌هایش خیس می‌شود
در سوگِ زخم روییده بر آرنجِ یک کودک، بر بالِ کبوتر پسری که هنوز یادش هست
شوقِ آن دو چشمِ خیس که با آن می‌نگریست دخترک مهدکودک را
پسری، که رازِ بی چتر در باران راه رفتن می‌داند
و بویِ نیلوفر را از هفت فرسخی، در دلِ مرداب باز می‌شناسد
من هنوز از پشت دیوار آدمک‌ها سخن می‌گویم
از سایه روشن خاطراتِ شیرینِ کودکی‌هایمان
خدای عاشقانِ خسته، دل شکسته! تو می‌دانی چقدر سخت است ساده بودن و ساده ماندن
در دنیای آدمک‌ها، نقش‌ها، نقاب‌ها، ادعاها و چه جرم بزرگیست سادگی‌! که اینگونه تنِ نحیفِ عشق به درد می‌آید… تو را قسم به اشک‌های لرزانِ آن دلِ ساده که ساده شکست
تو را قسم به نگاهِ نگرانِ چشم‌های منتظر به راه تو را قسم به سادگیِ آن “اسمِ سه حرفی”
تو را به “عشق”، به “اشک”، تو را به “خدا” قسم هوایِ سادگانِ عاشق‌ات را داشته باش…

برنده شدن من در قرعه کشی سایت بیپ تونز...

یه پوستر آلبوم "دوستت دارم" گروه سون با امضای خواننده های گروه

امیر قنادی-آرش قنادی-کیارش پوزشی

     "قاب عکس نیستم"
برگزیده ای است از مجموعه اشعار دهه اخیر محمد رضا لطفی که با انتخاب
ومقدمه" خانم میترا عرب"، از سویِ انتشاراتِ " هنر رسانه اردیبهشت"
منتشر و رهـ سپار پیشـخوانِ کتابفروشی ها
خواهد شد.

   اشعارِ
این مجموعه که در بر گیرنده 104 قطعه شعر و در112 صفحه
است، از میان آثارِ

 کوتاه گلـچین
شده است که به عنوان چهارمین مجموعه اشعار محمد رضا لطفی و پس از مجمـوعه

 " دستم را
بگیر پایم را رها کن" منتشر می شود و نیز به عنوان دومین مجموعه ای است که

 در راستای
ارائه قالبی کاملاً شخصی و منحصر به فرد مبادرت به معرفی آن به جامعه ادبی

 نمـوده شده است

سلام

شاید عقیده ی من این باشه و عقیده ی دیگران غیر از این و صد البته عقیده ی شما ها هم مثل من

من تا به حال کمبودی را نداشتم که بخوام اینجا جبرانش کنم

یعنی یاد نگرفتم بخوام یه کمبودی را تو دنیای مجازی جبران کنم

البته غم و غصه هست برای همه هم هست

مشکلات و گرفتاریها هست واسه همه هم هست

خیلی آدم باید کوتاه فکر و نا امید باشه که درگاه خونه خدا را ول کنه و دنیای مجازی را محل تسکین غم و غصه هاش قرار بده

سعی کردم به وبلاگ کسانی برم و کسانی را به وبلاگ خودم فرا بخونم که دنیاشون خاص باشه

خاص به هر لحاظ و یکیش روح و دل پاک بوده

واسه همه اونا هم که واسشون نظر دادم ارزش قائل شدم و دلشونا پاک دونستم و سعی بر ادامه ی این روند داشتم

شاید به جرات بتونم بگم بهترین وبلاگها مهمون وبلاگ من هستند

من روح پاکی و صداقت و حس راستی و درستی را تو خیلی از وبلاگهایی که رفتم را دیدم

و تو نظراتی که گذاشتم و عکس العملها را دیدم به این احساسات پی بردم

از خدا میخوام هیچ وقت منو تو راهی نذاره که بخوام به خاطر دل خودم واسه کسی بحرفم یا پست بذارم و یا واسه کسی نظر بذارم

از خدا میخوام اگه نظری دادم اگه پستی گذاشتم اگه عکس العملی نشون دادم حتی شده واسه یه نفر مفید باشه

همه ی ما بهترین دوست و بهترین همدم و همراه را تو این دنیا از جانب خدا داریم و با واسطه قرار دادن جنابشون حضرت مهدی (عج) میتونیم به همه چی برسیم و میتونیم با تکیه به این مرحمت بزرگ و همیشگی به همه ی خواسته های معقول و صلاحمون برسیم

به امید اینکه یه روزی افکار همه مون دلهای همه مون زیباییهای واقعی را درک کنه.

یا علی