دلم میخواهد احساسم را قاب بگیرم تا هیچگاه فراموشش نکنم

من صبر را در جایی نیاموخته ام در کتابی نخوانده ام کسی برایم نگفت و در سی دی اموزشی ندیدم

من صبر را همچون اتش در بدو وجود انسان ب اجبار برای رفع نیاز برای زندگی بهتر خود ب تنهایی فرا گرفته ام

صبر را برایم دیکته نکردند بلکه ان را خود با گوشت و پوستم اموختم

....ان هنگام که چاره ای نبود ان هنگام که از اموخته هایم در کتابهای درسی ام  از معلم ها و از هر ان کس که چیزی برای اموختن داشت کاری بر نیامد ...خود نشستم سکوت کردم و توکل کردم  بعد زمان گذشت...گذشت...گذشت و من اموختم که راه همین است اری... چاره همین است نشستن و با ایمان ارام بودن گاهی فقط چاره همین است....