از آش روزگار چنان دهانم سوخت

که از ترس

آب یخ را هم فوت میکنیم

سلام آقا حامد خیلی خوش اومدی.این وب مطعلقه به خودتون

رمزهمونه

زمـــان می گذرد ...

بی حضور تمام عقربه ها !

روزهای تــو ... شب های مــن

و گرینـویـچی که مدام می چرخد ...!

شاید گــرمـــــای استوا

تنها خـــط مـشتــرک ما شد ...!

مــــــــن، ... اما

کجای راه تو بودم ...؟

کجای این احـســاس (فرضی) مشترک ؟

تــمام گذشته ام به هم ریخته است !

نمی دانم، این ویار های گاه و بی گاه

باردار کدام احساسم کرده است ....؟!

مـــن، هنــوز در قطار گذشته هایم

جـــــا مانده ام .....!

و ریل های تو در توی بودنــــــت

هــنــــوز در دست تعمیر است ...!